Kliknij tutaj --> 🌂 sms do chorego w szpitalu

Wypis osoby po udarze ze szpitala. Witam, proszę o pomoc bo gubię się w zawiłościach działania naszego systemu a do tego dochodzi obecnie stres związany z całą sytuacją. Moja babcia jest po udarze i obecnie jest w szpitalu. Praktycznie nie rusza się, karmiona jest sondą (tak to się chyba nazywa), cewnikowana. Ostatnim etapem usprawniania chorych z OZW w szpitalu jest chodzenie po schodach z pokonaniem 2-3 kondygnacji w górę i w dół. Po wypisaniu chorego ze szpitala należy podjąć dalsze czynności rehabilitacyjne, tj: usprawnianie w ramach opieki stacjonarnej, ambulatoryjnej lub domowej nadzorowanej przez fizjoterapeutę i lekarza. Obowiązują one do dziś. Zobacz procedurę w LEX: Wprowadzenie zakazu odwiedzin lub ich ograniczenia w szpitalu > Zasady odwiedzin w szpitalach. Zgodnie z rekomendacjami, pacjenta w jednym czasie mogą odwiedzić maksymalnie dwie osoby w określonych przedziałach czasowych. Odwiedziny nie powinny być ograniczane poniżej 2 godzin. To może być regionalna specyfika. W Wawie zwykle elementem decydującym o zabraniu chorego na izbę przyjęć do szpitala jest to, czy zagraża sobie lub innym. W szczególności myśli i plany S wystarczają do interwencji. Dostarczane produkty nie usprawniają funkcjonowania organizmu, a czasem mogą szkodzić. Według kontroli NIK średni dzienny koszt wyżywienia w kontrolowanych szpitalach w latach 2015-2017 kształtował się na poziomie od 9,55 zł do 17,99 zł. - W placówkach prowadzących własne kuchnie średni koszt surowców użytych do przygotowania Badoo Com Fr Rencontre Et Chat Gratuit. - Według badań, przypomnienie o wizycie zmniejsza liczbę niezrealizowanych porad aż o połowę – mówił w środę wiceminister odpowiedzialny za cyfryzację medycyny Janusz Cieszyński. I zapowiedział, że w połowie 2019 r. ruszy system informatyczny, przypominający pacjentom o zaplanowanej wizycie opłacanej przez NFZ za pomocą SMS. Czytaj także: RODO w szpitalu, czyli jak chronić intymność pacjenta Umożliwi to nowelizacja ustawy o e-skierowaniach, nad którą obecnie pracują urzędnicy resortu zdrowia. - Informatyzacja usuwa miejsce na kajet – mówił minister Cieszyński zapowiadając rozwiązanie, które sprawdziło się w wielu miejscach na świecie. Dodał, że według badań najefektywniejsze jest przypominanie pacjentom o zbliżających się terminach na tydzień, trzy dni i godzinę przed wizytą u lekarza. Resort zdrowia pracuje też nad rozwiązaniem, które pozwoli powiadomić pacjenta o tym, że inny pacjent zrezygnował i zwolnił się wcześniejszy termin. Resort pracuje też nad zmianą harmonogramu kolejek NFZ tak, by wpisywano do niego nie tylko pierwszorazową wizytę, jak to się dzieje teraz, ale także te kolejne. – Dzisiaj harmonogram wizyt jest w rzeczywistości tylko fragmentem harmonogramu – tłumaczył wiceminister Cieszyński. Poprawi się też sprawozdawczość. Placówki będą musiały co tydzień raportować do Funduszu kto, kiedy i w jakim trybie został przyjęty. Codziennie poinformują go natomiast o liczbie pacjentów przyjętych po raz pierwszy. - Chcemy, by system NFZ był bardziej „pacjentocentryczny" – zapowiedział wiceminister. Za niecały miesiąc zacznie obowiązywać elektroniczna dokumentacja medyczna, czyli EDM. Wszystkie dane o naszym leczeniu w formie cyfrowej trafią do platformy e-Zdrowie (zwanej tez P1). Dzięki temu lekarz rodzinny, pielęgniarka czy położna podstawowej opieki zdrowotnej zyska automatycznie dostęp do informacji o swoich pacjentach. I tu pojawia się pierwszy problem. Będą oni wiedzieli także o wizytach u psychiatry czy seksuologa, którymi pacjent może nie chcieć się chwalić, ale nie będzie mógł wycofać zgody jedynie na udostępnienie informacji od konkretnego lekarza. Można całkowicie cofnąć zgodę lub czasowo. Po drugie, by lekarze specjaliści zyskali dostęp do danych o pacjencie, ten musi na to wyrazić zgodę przez Internetowe Konto Pacjenta. W efekcie idea EDM może się rozbić z jednej strony przez dbających o swoją prywatność, z drugiej - przez wykluczonych cyfrowo. Dostęp do dokumentacji medycznej za zgodą pacjenta, z wyjątkami Zgodnie z art. 26 ustawy o prawach pacjenta podmiot udzielający świadczeń zdrowotnych udostępnia dokumentację medyczną pacjentowi lub jego przedstawicielowi ustawowemu, bądź osobie upoważnionej przez pacjenta. Co do zasady, pacjent musi więc wyrazić zgodę na udostępnianie swojej EDM. Tyle, że zgodnie art. 35 ustawy o systemie informacji w ochronie zdrowia 1 lipca automatyczny dostęp do EDM zyskają: bez ograniczenia czasowego pracownik medyczny, który wytworzył elektroniczną dokumentację medyczną; lekarz, pielęgniarka lub położna udzielających pacjentowi świadczeń podstawowej opieki zdrowotnej; pracownika medyczny w ramach kontynuacji leczenia; każdy pracownik medyczny w sytuacji zagrożenia życia pacjenta. W praktyce składając deklarację wyboru lekarza, pielęgniarki, położnej podstawowej opieki zdrowotnej, pacjent zgadza się na udostępniania mu całej swojej dokumentacji medycznej, także z wizyt u psychiatry czy seksuologa. Jeśli chce przestać udostępniać dokumentację, musi wejść na swoje konto IKP, wybrać opcję uprawnienia i cofnąć zgodę. Problem w tym, że można albo całkowicie cofnąć zgodę, albo czasowo. Nie ma możliwości cofnięcia zgody dla dokumentacji wydanej przez konkretnego lekarza czy placówkę. Lekarzowi POZ można udostępnić wszystko lub nic – Jako pacjent mogę udzielić dostępu do całej dokumentacji medycznej lub do zdarzeń medycznych bezterminowo lub w określonym czasie – mówi Grzegorz Marek, pacjent, który aktywnie korzysta z konta KIP. - Nie mam możliwości wskazania np., że dokumentacja z wizyt u określonego specjalisty, np. psychiatry, seksuologa, itp. nie może zostać udostępniona. W efekcie - o tym, gdzie się leczę może dowiedzieć się pani w rejestracji – mówi. Na portalu IKP można bowiem też przyznać dostęp całej przychodni, nie tylko konkretnemu pracownikowi medycznemu. Inaczej na to patrzą lekarze. - Gdyby pacjenci musieli wyrażać zgodę, to system by nie zadziałał – ocenia Tomasz Zieliński, wiceprezes Porozumienia Zielonogórskiego, wiceprezes Polskiej Izby Informatyki Medycznej. I zapewnia, że nie każdy pracownik przychodni ma dostęp do danych. – Administrator systemu nadaje odpowiednie uprawnienia. Powinien to robić w zakresie niezbędnym do wykonywania obowiązków służbowych. Uprawnienia powinny być nadawane w możliwie minimalnym zakresie – podkreśla Zieliński. I choć systemowych rozwiązań brakuje, to warto pamiętać, że to właśnie kodeksy postępowania z danymi osobowymi w ochronie zdrowia zgodnie z RODO będą oficjalnie zatwierdzone jako pierwsze. A przestrzeganie RODO gwarantuje bezpieczeństwo danych. Szpital ukarany za zbyt szeroki dostęp do danych pacjentów I tak na sprawę patrzy Patryk Kuchta, menadżer do spraw ochrony danych w Medicover. - Dokumentacja dotycząca zwłaszcza zdrowia psychicznego, jest szczególnie wrażliwa. Dlatego z jednej strony, lekarz POZ, pielęgniarka czy położna, to nie są osoby, które powinna mieć do niej tak prosty dostęp. Z drugiej - bardzo często wiedza o takim leczeniu jest potrzebna przy stawianiu diagnozy. Dlatego istotne jest wdrożenie skutecznych mechanizmów kontrolnych. Jeśli nie ma ich na poziomie krajowym, to na poziomie placówki. Tu musi przyświecać płynąca z RODO zasada minimalizacji danych. Nie sądzę, by dostęp do szczegółów dokumentacji medycznej powinien mieć za każdym razem personel wspomagający zarządzanie usługami medycznymi. Dlatego bardzo ważne jest wprowadzenie przemyślanych procedur - podkreśla Patryk Kuchta. Jest to o tyle ważne, że szpital w Hadze otrzymał karę 460 tys. euro kary (ok. 1 972 710 zł) nałożoną przez holenderski organ nadzorczy (Organ ds. Danych Osobowych, hol. Autoriteit Persoonsgegevens) za niewłaściwe zabezpieczenie danych medycznych. A to za sprawą holenderskiej celebrytki Samanthade Jong, która w 2018 roku trafiła do szpitala w Hadze po przedawkowaniu narkotyków. W lipcu tego samego roku podjęła na terenie placówki próbę samobójczą. Po tym zdarzeniu wielu pracowników szpitala, kierując się ciekawością (nie byli oni w żaden sposób zaangażowani w leczenie), zapoznało się z dokumentacją medyczną holenderskiej celebrytki. Według ustaleń holenderskiego organu nadzorczego z dokumentami pacjentki zapoznało się aż 85 osób. W toku prowadzonego postępowania wyszło na jaw, że dane innych pacjentów (szpital przyjmuje ich rocznie ok. również są w łatwy sposób dostępne dla osób nieuprawnionych. W Polsce po 1 lipca do takich danych zyska dostęp automatycznie lekarz, pielęgniarka i położna POZ. Procedury dostępu to podstawa - Bardzo ważne jest zadbanie o procedurę określającą poziomy dostępu do dokumentacji medycznej i procedurę wprowadzania w niej zmian - podkreśla Agnieszka Sieńko, radca prawny i wykładowca Uniwersytetu Medycznego im. Piastów Śląskich we Wrocławiu. - Procedura powinna określać, do jakiego zakresu informacji ma dostęp poszczególny pracownik. Przykładowo, pracownik działu rozliczeń potrzebuje mieć dostęp pozwalający mu przypisać do konkretnego numeru PESEL realizację określonej procedury medycznej. Nie musi natomiast widzieć informacji o bieżącym stanie zdrowia, zaleceniach. A już na pewno nie musi do pracy na swoim stanowisku mieć dostępu do adresu zamieszkania - wyjaśnia mec. Sieńko. Jeśli pacjenci nie będą mieli pewności, że ich dokumentacja medyczna nie trafi w niepowołane ręce, mogą zacząć cofać zgody. Tomasz Zieliński podkreśla, że dane medyczne są bezpieczne, a dzięki temu, że historia pacjenta będzie dostępna dla lekarza POZ, to będzie mógł otrzymać on świadczenia wyższej jakości, będzie szybciej oraz sprawniej leczony. - Pacjent może nie wiązać różnych faktów ze sobą, a lekarz powiąże, zwłaszcza, że w niedalekiej przyszłości może być wsparty przez mechanizmy sztucznej inteligencji - podkreśla Tomasz Zieliński. Dane dla lekarza specjalisty i szpitala za zgodą pacjenta Jest jeszcze inny problem na który zwracają uwagę lekarze. W innych przypadkach niż te wyżej wymienione, np. planowej wizyty w szpitalu, u specjalisty, to pacjent musi poprzez swoje IKP wyrazić zgodę na udostępnienie EDM. - Gdy wypiszę pacjentowi e-skierowanie, np. do kardiologa, diabetologa, ten z automatu powinien dostać dostęp do jego dokumentacji - mówi Tomasz Zieliński. - Inaczej cyfryzacja kończy się na POZ, szkoda że nie wykorzystano jej potencjału - dodaje. Co prawda Anna Goławska, wiceminister zdrowia odpowiedzialna za cyfryzację zapewnia, że będzie to możliwe także przez sms, co ma wspomóc lekarzy. - Wychodząc naprzeciw oczekiwaniom usługodawców przygotowano rozwiązanie, które umożliwia wykorzystanie autoryzacji SMS w zakresie nadawania uprawnień dostępu do danych medycznych pacjenta dla pracowników medycznych - deklaruje wiceminister. To oznacza, że lekarz będzie mógł złożyć wniosek o dostęp, a pacjent go potwierdzi za pomocą jednorazowego kodu autoryzacji. Pytanie, czy 60, 70-, 80- letni pacjent korzysta z IKP i odpowie na sms wysłany przez lekarza. Dlatego lekarze boją się, że EDM nie zadziała tak jak powinien. - System autoryzacji zgód na dostęp do dokumentacji, może wyważyć całą reformę – uważa Andrzej Cisło, wiceprezes Naczelnej Rady Lekarskiej. – Większość społeczeństwa nie ma kompetencji cyfrowych, nie korzysta z e-administracji. A nawet jak mają, to system daje im ograniczone możliwości wyboru. Mogą zastrzec jedynie, że nie udostępniają całej dokumentacji lub zdarzeń medycznych bezterminowo lub w określonym okresie. Tymczasem ja jestem stomatologiem, i o ile dostęp do wyników badań laboratoryjnych chciałbym mieć, to już do informacji od ginekologa nie – mówi Andrzej Cisło. Dlatego w opinii NRL dyskusyjna będzie wykonalność zaprojektowanego systemu upoważnienia udzielonego przez pacjenta do wglądu w dokumentację medyczną. - Oparcie systemu udzielania takiej zgody jedynie o zgodę dokonywaną za pomocą IKP wymaga powszechnego dość wysokiego poziomu kompetencji cyfrowych. Nie sposób tego zakładać, a jest to fundament całej rozbudowanej i kosztownej dla środowiska medycznego operacji. Oparcie systemu udzielania zgody o czynność dokonywaną przez pacjenta na jego IKP, przed planowaną wizytą, z wymogiem dostępu do komputera lub innego urządzenia zapewniającego dostęp do IKP, z procedurą zalogowania się do IKP z użyciem którejś z dostępnych metod uwierzytelniania już samo w sobie uzależnia wymianę EDM od poziomu kompetencji cyfrowych. Poszerzanie kompetencji cyfrowych społeczeństwa jest procesem długotrwałym. W tym czasie część placówek medycznych, niewymienione w art. 35 będą miały bardzo ograniczony dostęp choćby do indeksów raportów zdarzeń medycznych, nie mówiąc już o całej szczegółowej dokumentacji. W bardzo poważnym stopniu wydłuża to termin pojawienia się spodziewanych zysków z całej reformy i dowodzi braku konieczności jednoczasowego wdrożenia obowiązków wymiany EDM i raportowania zdarzeń medycznych we wszystkich placówkach opieki zdrowotnej - pisze w swoim stanowisku NRL. Czym jest zdarzenie medyczne i elektroniczna dokumentacja medyczna 1 lipca 2021 podmioty medyczne, zarówno publiczne jak i prywatne, będą musiały przekazywać dane dotyczące zdarzeń medycznych do systemu e-zdrowie (P1) maksymalnie w ciągu 2 dni od jego zakończenia (w przypadku zdarzeń jednorazowych) lub rozpoczęcia (w przypadku zdarzeń długoterminowych). Zdarzenie medyczne to kontakt personelu medycznego z pacjentem, podczas którego następuje diagnozowanie, leczenie lub zastosowanie leku. By odnotować zdarzenie, musi powstać dokumentacja medyczna. Nie jest więc zdarzeniem medycznym nieformalny kontakt pacjenta z lekarzem czy ratownikiem. Do zdarzeń medycznych zaliczymy wizytę w placówce podstawowej opieki zdrowotnej (POZ), teleporadę lub e-wizytę, pobyt pacjenta w oddziale szpitalnym, wizytę patronażową, cykl leczenia, badanie, akcję ratowniczą, wyjazd ratowniczy, transport sanitarny, hemiodializę, bilans zdrowia, szczepienie, badanie przesiewowe czy świadczenie profilaktyczne. Zdarzenia medyczne są opisywane w systemie informatycznym placówki. Na podstawie takiego zdarzenia medycznego jest tworzona elektroniczna dokumentacja medyczna (EDM), która od 1 lipca br. będzie mogła być wymieniania pomiędzy placówkami czy lekarzami. W informatycznym systemie e-zdrowie (platforma P1) możliwe będzie szybkie uzyskiwanie danych na temat historii choroby i leczenia pacjenta. Mechanizm ten ma zapewnić łatwy dostęp do danych o pacjencie. Pacjent będzie widział wszystkie swoje zdarzenia medyczne i dokumentację na swoim Internetowym Koncie Pacjenta. Jego lekarz rodzinny zaś będzie mógł wysłać zapytanie do systemu e-zdrowie (P1). Ten udostępni mu informacje na temat miejsc (placówek) przechowywania jego dokumentacji. Aby lekarz mógł je odczytać, musi uzyskać dostęp. Dopiero po pozytywnej weryfikacji ze strony systemu e-zdrowie (P1), podmiot przechowujący dane będzie mógł wydać lekarzowi elektroniczną dokumentację medyczną. Takie zdarzenie będzie automatycznie zapisywane w ramach informacji w systemie e-zdrowie (P1). Jeśli na podstawie udostępnionych danych, lekarz będzie podejmował decyzje w sprawie leczenia pacjenta lub wystawiał inne dokumenty medyczne, ma obowiązek zapisać je w historii choroby pacjenta. Zgodnie zaś z art. 56 ustawy o systemie informacji w ochronie zdrowia i rozporządzeniem w sprawie rodzajów elektronicznej dokumentacji medycznej e-dostęp będzie obowiązkowy do: informacji o rozpoznaniu choroby, problemu zdrowotnego lub urazu, wynikach przeprowadzonych badań, przyczynie odmowy przyjęcia do szpitala, udzielonych świadczeniach zdrowotnych oraz ewentualnych zaleceniach - w przypadku odmowy przyjęcia pacjenta do szpitala; informacji dla lekarza kierującego świadczeniobiorcę do poradni specjalistycznej lub leczenia szpitalnego o rozpoznaniu, sposobie leczenia, rokowaniu, ordynowanych lekach, środkach spożywczych specjalnego przeznaczenia żywieniowego i wyrobach medycznych; karty informacyjnej z leczenia szpitalnego; karty badania diagnostycznego ------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- Linki w tekście artykułu mogą odsyłać bezpośrednio do odpowiednich dokumentów w programie LEX. Aby móc przeglądać te dokumenty, konieczne jest zalogowanie się do programu. Dostęp do treści dokumentów w programie LEX jest zależny od posiadanych licencji. Zbyt duża liczba wysyłanych SMS-ów stała się powodem umieszczenia młodej mieszkanki Nowej Zelandii w lokalnym szpitalu. To już nie pierwszy tego typu 20-letniej Nowozelandki zdiagnozowano, prawdopodobnie pierwszy w tym kraju, przypadek tzw. choroby SMS-owej. Głównym objawem jest bolesne zapalenie kciuka, a także części dłoni. Występuje u osób, które bardzo intensywnie wykonują tę samą czynność wysyłała dziennie około 100 wiadomości ze swojego telefonu komórkowego. Nadwyrężyła przez to swoją dłoń i trafiła do informuje Brisbane Times, nie jest to pierwszy przypadek tej choroby na świecie. Poprzednie zanotowano w Singapurze, Australii oraz we tym ostatnim kraju pierwszy przypadek zapalenia kciuka spowodowanego pisaniem SMS-ów odnotowano w styczniu 2005 roku u 14-letniej dziewczynki. Włoszka również wysyłała ok 100 SMS-ów dziennie, prowadząc w ten sposób ożywioną komunikację ze znajomymi.[Michał Chudziński]Wszystko na temat Komunikatorów w sklepie Autor : Mariusz Marek J. – student Wydziału Prawa i Komunikacji Społecznej Wyższej Szkoły Umiejętności Społecznych w Poznaniu I. USTAWOWE PRZESŁANKI DLA PRZYJĘCIA I LECZENIA W SZPITALU PSYCHIATRYCZNYM BEZ ZGODY PACJENTA 1. Zgoda pacjenta na leczenie i pobyt w szpitalu psychiatrycznym jako zasada Zasadą jest, zgodnie z Ustawy z dnia z dnia 19 sierpnia 1994 r. o ochronie zdrowia psychicznego (tj. Dz. U. z 2011 r. Nr 231, że : przyjęcie osoby z zaburzeniami psychicznymi do szpitala psychiatrycznego następuje za jej pisemną zgodą na podstawie ważnego skierowania do szpitala, jeżeli lekarz wyznaczony do tej czynności, po osobistym zbadaniu tej osoby, stwierdzi wskazania do przyjęcia. W idzie zatem o zgodę pacjenta : czynną, świadomą, udzieloną na podstawie zrozumiałej, przekazanej w dostępny sposób informacji. Dodatkowo z pkt. 4 wynika, iż zgoda pacjenta oznacza ,,swobodnie wyrażoną zgodę osoby z zaburzeniami psychicznymi, która – niezależnie od stanu jej zdrowia psychicznego – jest rzeczywiście zdolna do zrozumienia przekazywanej w dostępny sposób informacji o celu przyjęcia do szpitala psychiatrycznego, jej stanie zdrowia, proponowanych czynnościach diagnostycznych i leczniczych oraz o dających się przewidzieć skutkach tych działań lub ich zaniechania’’. Pisemną zgodą na przyjęcie do szpitala psychiatrycznego jest każde oświadczenie wyrażone na piśmie, które w sposób dostateczny wyraża wolę pacjenta w sprawie hospitalizacji np.: „wyrażam zgodę”, „przyzwalam” lub „godzę się na przyjęcie”. Forma pisemna zgody została wprowadzona przede wszystkim dla celów samym przyjęciu do szpitala natomiast zgodnie z § 4 ust. 1 rozporządzenia Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 23 listopada 1995r. regulującego szczegółowy sposób działania szpitala psychiatrycznego w sprawach przyjmowania oraz wypisywania ze szpitala psychiatrycznego ( 1995 r. Nr 150, poz. 736), postanawia lekarz izby przyjęć lub inny lekarz wyznaczony przez kierownika szpitala, po stwierdzeniu wskazań do nagłych, a więc nie cierpiących zwłoki, pilnych, natychmiastowych przypadkach, osoba z zaburzeniami psychicznymi może być przyjęta do szpitala psychiatrycznego za jej pisemną zgodą, bez skierowania (art. 22. ustawy). W leczeniu osób chorych psychicznie i upośledzonych umysłowo wielką wagę ma realizacja praw człowieka i swobód obywatelskich, w tym tych, które powinny być realizowana w najpełniejszym zakresie, wynikają bowiem z Konstytucji (art. 5, 30, 31, 41 Konstytucji).Konieczność szczególnej ochrony praw pacjenta z zaburzeniami psychicznymi wyraża także sama ustawa o ochronie zdrowia psychicznego. Ustawa w preambule stanowi, iż : ,,zdrowie psychiczne jest fundamentalnym dobrem osobistym człowieka, a ochrona praw osób z zaburzeniami psychicznymi należy do obowiązków państwa’’. ustawy mówi, iż : ,,przy wyborze rodzaju i metod postępowania leczniczego bierze się pod uwagę nie tylko cele zdrowotne, ale także interesy oraz inne dobra osobiste osoby z zaburzeniami psychicznymi i dąży do osiągnięcia poprawy stanu zdrowia w sposób najmniej dla tej osoby uciążliwy’’. W odniesieniu do Sąd Najwyższy w Postanowieniu z dnia 10 marca 1998 r., I CKN 571/97 stwierdził, iż -,,cele zdrowotnenie powinny być osiągane za wszelkącenę, kosztem innych ważnych dóbr osobistych pacjenta z zaburzeniami psychicznymi". Zresztą podłożem założeń legislacyjnych całej ustawy o ochronie zdrowia psychicznego zwanej niekiedy „ustawą psychiatryczną” była konieczność zagwarantowania praw człowieka i swobód obywatelskich osobom chorym psychicznie oraz upośledzonym umysłowo (tak Sąd Najwyższy w Postanowieniu z dnia 30 kwietnia 1997 r.,III CKU 22/97). 2. Przyjęcie i leczenie w szpitalu psychiatrycznym bez zgody pacjenta (wymóg orzeczenia sądu opiekuńczego dotyczącego leczenia przymusowego) Przyjęcie i leczenie w szpitalu psychiatrycznego osoby chorej psychicznie bez jej zgody może mieć miejsce wg przepisów ustawy o ochronie zdrowia psychicznego w niżej opisanych wypadkach. Reguła ogólna – art. 22 ust. 2 osoby chorej psychicznie lub osoby upośledzonej umysłowo niezdolnej do wyrażenia zgody lub stosunku do przyjęcia do szpitala psychiatrycznego i leczenia - następuje po uzyskaniu zgody sądu opiekuńczego właściwego ze względu na miejsce zamieszkania tej osoby ( ustawy). Ustawa nie wskazuje tutaj podmiotów uprawnionych do wystąpienia z wnioskiem o umieszczenie chorego psychicznie lub upośledzonego umysłowo w szpitalu. Przypadki nagłe – ust. 2 a, art. 23 ust. 1, przypadkach nagłych osoba chora psychicznie lub upośledzona umysłowo, niezdolna do wyrażenia zgody lub stosunku do przyjęcia do szpitala psychiatrycznego, może być przyjęta do szpitala psychiatrycznego bez wcześniejszego uzyskania zgody sądu opiekuńczego ( a ustawy). W takim przypadku lekarz przyjmujący tę osobę ma obowiązek, o ile to możliwe, zasięgnięcia pisemnej opinii innego lekarza, w miarę możliwości psychiatry, albo pisemnej opinii psychologa. Następnie kierownik szpitala psychiatrycznego zawiadamia niezwłocznie sąd opiekuńczy właściwy ze względu na miejsce siedziby szpitala, w celu uzyskania zgody tegoż sądu na dalszy pobyt tej osoby w szpitalu. dotychczasowe zachowanie osoby chorej psychicznie wskazuje na to, że z powodu tej choroby zagraża ona bezpośrednio własnemu życiu albo życiu lub zdrowiu innych osób ( ustawy), a także gdy dotychczasowe zachowanie wskazuje na to, że z powodu zaburzeń psychicznych osoba zagraża bezpośrednio swojemu życiu albo życiu lub zdrowiu innych osób, a zachodzą wątpliwości, czy jest ona chora psychicznie ( O przyjęciu do szpitala w tym trybie postanawia lekarz wyznaczony do tej czynności po osobistym zbadaniu osoby chorej i zasięgnięciu w miarę możliwości opinii drugiego lekarza psychiatry albo psychologa. Zastosowanie przyjęcia w tym trybie wymaga zatwierdzenia przez ordynatora (lekarza kierującego oddziałem) w ciągu 48 godzin od chwili przyjęcia, a następnie zawiadomienia przez kierownika szpitala - sądu opiekuńczego miejsca siedziby szpitala. Na podstawie otrzymanego zawiadomienia sąd opiekuńczy wszczyna postępowanie dotyczące przyjęcia do szpitala psychiatrycznego. Umieszczenie w szpitalu psychiatrycznym na wniosek osoby bliskiej ( pkt i i 2 dotychczasowe zachowanie osoby chorej psychicznie wskazuje na to, że nieprzyjęcie do szpitala spowoduje znaczne pogorszenie stanu jej zdrowia psychicznego ( pkt 1 ustawy). Przyjęcie do szpitala psychiatrycznego następuje w tym wypadku za wcześniejszą zgodą sądu opiekuńczego miejsca zamieszkania tej osoby, na wniosek małżonka osoby chorej, krewnych w linii prostej, rodzeństwa, jej przedstawiciela ustawowego lub osoby sprawującej nad nią faktyczną opiekę, jak również organu pomocy społecznej. Wniosek do sądu opiekuńczego musi być uzasadniony dołączonym orzeczeniem lekarza psychiatry, wystawionym na podstawie badania, na które osoba chora może stawić się dobrowolnie, a w razie uchylania się od badania, na zlecenie lekarza, może być doprowadzona z pomocą Policji. Badanie w uzasadnionych wypadkach może być przeprowadzone w miejscu zamieszkania osoby chorej, jeśli zachodzi potrzeba wraz z zastosowaniem procedury badania przymusowego. osoby chorej psychicznie, która jest niezdolna do samodzielnego zaspokajania podstawowych potrzeb życiowych, a uzasadnione jest przewidywanie, że leczenie w szpitalu psychiatrycznym przyniesie poprawę jej stanu zdrowia ( pkt 2 ustawy). W tym wypadku umieszczenie w szpitalu psychiatrycznym następuje - za wcześniejszą zgodą sądu opiekuńczego miejsca zamieszkania tej osoby, na wniosek małżonka osoby chorej, krewnych w linii prostej, rodzeństwa, jej przedstawiciela ustawowego lub osoby sprawującej nad nią faktyczną opiekę, jak również organu pomocy społecznej. Wniosek do sądu opiekuńczego musi być uzasadniony dołączonym orzeczeniem lekarza psychiatry, wystawionym na podstawie badania, na które osoba chora może stawić się dobrowolnie, a w razie uchylania się od badania, na zlecenie lekarza, może być doprowadzona z pomocą Policji. Badanie, tak jak w pkt 4 w uzasadnionych wypadkach może być przeprowadzone w miejscu zamieszkania osoby chorej, a wobec osób, które nie wyrażą zgody może być zastosowana procedura badania przymusowego. II. POSTĘPOWANIE PRZED SĄDEM OPIEKUŃCZYM DOTYCZĄCE PRZYJĘCIA DO SZPITALA PSYCHIATRYCZNEGO BEZ ZGODY PACJENTA 1. Charakter postępowania sądowego Zgodnie z art. 42 ustawy o ochronie zdrowia psychicznego – w postępowaniu przed sądem opiekuńczym w sprawach określonych w niniejszejustawie stosuje się odpowiednio przepisy Kodeksu postępowania cywilnego o postępowaniu nieprocesowym, ze zmianami wynikającymi z niniejszej ustawy. Specyfika rozpoznawanych przez sąd opiekuńczy spraw, uzewnętrzniająca się w kodeksie odmiennością regulacji, wiąże się z rodzinnym „rodowodem” tego sądu. Sprawy natomiast, o których mowa w ustawie psychiatrycznej, nie są sprawami z zakresu prawa rodzinnego, lecz są z nimi – jako sprawy z dziedziny prawa osobowego – jedynie ściśle związane. Przynależność ich do innego zakresu wymagała zatem wyraźnego zastrzeżenia, że choć podlegają one rozpoznaniu przez sąd opiekuńczy, to jednak przy odpowiednim stosowaniu trybu nieprocesowego. Odpowiednim, tzn. z pewnymi modyfikacjami wynikającymi zarówno z przepisów ustawy psychiatrycznej, jak i z jej charakteru – czyli konieczności zagwarantowania praw i swobód obywatelskich osobom chorym psychicznie oraz upośledzonym umysłowo. W konsekwencji, rozpatrzenie omawianych spraw wymaga niekiedy zastosowania wprost przepisów o postępowaniu nieprocesowym oraz przepisów o procesie w wypadkach, w których zachodzi potrzeba ich stosowania przez odesłanie przewidziane w art. 13 § 2 W Postanowieniu z dnia 25 stycznia 2001 r., III CKN 1454/00 - Sąd Najwyższy wyjaśnił, że sprawy unormowane przepisami ustawy z dnia 19 sierpnia 1994 r. o ochronie zdrowia psychicznego są sprawami z zakresu prawa osobowego. 2. Postępowanie przed sądem opiekuńczym dotyczące przyjęcia do szpitala bez zgody pacjenta - przymusowe umieszczenie i leczenie w szpitalu na wniosek osoby bliskiej(art. 29 W SPRAWIEPRZYJĘCIA DO SZPITALA PSYCHIATRYCZNEGO Małżonek, krewny w linii prostej, rodzeństwo, przedstawiciel ustawowy lub osoba sprawująca faktyczną opiekę nad osobą chorą psychicznie mogą złożyć wniosek do sądu opiekuńczego właściwego dla miejsca zamieszkania tej osoby o zastosowanie przymusowej hospitalizacji, jeśli osoba ta odmawia dobrowolnego leczenia (art. 29 ust. 2 UZASADNIAJĄCE HOSPITALIZACJĘ Mogą nimi być wyłącznie następujące powody (wyżej też opisane w p. I - i ) : gdy nieprzyjęcie do szpitala spowoduje znaczenie pogorszenia stanu zdrowia psychicznego chorego na, co wskazuje jego dotychczasowe zachowanie, gdy osoba chora psychicznie jest niezdolna do samodzielnego zaspokajania podstawowych potrzeb życiowych, a uzasadnione jest przewidywanie, że leczenie w szpitalu psychiatrycznym przyniesie poprawę stanu jej zdrowia(art. 29 ust. 1 Przyjęcie przez sąd opiekuńczy, że zastosowanie przymusowego leczenia przyniesie poprawę stanu zdrowia psychicznego chorego jest niewystarczające, aby zastosować przymusową hospitalizację, konieczne jest ponadto ustalenie, że chory jest niezdolny do samodzielnego zaspokajania podstawowych potrzeb życiowych, bowiem zgodnie z treścią art. 29 ust. 1 pkt. obydwie przesłanki muszą wystąpić łącznie, chyba że z materiału dowodnego wynika, że zaszła druga przesłanka określona w art. 29 ust. 1 pkt a mianowicie dotychczasowe zachowanie chorego wskazuje na to, że nieprzyjęcie do szpitala spowoduje znaczne pogorszenie stanu jego zdrowia psychicznego. Z uwagi na to, że sąd musi ocenić przyszłe, możliwe skutki niezastosowania przymusowego leczenia wobec osoby chorej psychicznie, konieczne jest załączenie do wniosku o przymusową hospitalizację orzeczenia lekarza psychiatry szczegółowo uzasadniającego potrzebę leczenia w szpitalu psychiatrycznym (art. 30 Zaświadczenie wystawione przez lekarza psychiatrę musi być wynikiem dogłębnych badań i drobiazgowej, rzetelnej analizy. PRZEBIEG POSTĘPOWANIA PRZED SĄDEM OPIEKUŃCZYM Właściwym do orzekania spraw w przedmiocie przymusowego leczenie nawniosek osoby bliskiej jest sąd opiekuńczy miejsca zamieszkania osoby chorej psychicznie. Sąd opiekuńczy orzeka po przeprowadzeniu rozprawy, rozprawa powinna się odbyć nie później niż w terminie 14 dni od dnia wpływu wniosku lub otrzymania zawiadomienia. Termin ten jest terminem instrukcyjnym, co oznacza, że nie jest wiążący dla sądu. Uchybienie przez sąd opiekuńczy temu terminowi nie daje uprawnień wnioskodawcy czy uczestnikowi, do kwestionowania czynności sądu. W przypadkach uzasadnionych interesem osoby, której postępowanie dotyczy bezpośrednio, sąd zarządza przeprowadzenie rozprawy w szpitalu. Osoba, której postępowanie dotyczy , może być doprowadzona na rozprawę sądową na mocy zarządzenia sądowego. W tym przypadku stosuje się odpowiednio art. 547 § 2 Kodeksu postępowania cywilnego. Przed wydaniem postanowienia co do istoty sprawy, sąd jest obowiązany uzyskać opinię jednego lub kilku lekarzy psychiatrów. Głównym argumentem decydującym w sprawie są badania lekarskie, od nich zależy treść postanowienia sądu. Jeżeli osoba psychicznie chora, która ma być poddana badaniu przez biegłego, odmawia stawienia się we wskazanym miejscu lub w inny sposób uchyla się od tego badania, sąd może zarządzić zatrzymanie i przymusowe doprowadzenie tej osoby przez Policję do wskazanego miejsca. Sąd zawiadamia prokuratora o potrzebie wzięcia udziału w postępowaniu, jeżeli uzna to za konieczne. Zgodnie z art. 510 Kodeksu postępowania cywilnego „zainteresowanym w sprawie jest każdy, czyich praw dotyczy wynik postępowania. Może on wziąć udział w każdym stanie sprawy aż do zakończenia postępowania w drugiej instancji. Jeżeli weźmie udział, staje się uczestnikiem. Na odmowę dopuszczenia do wzięcia udziału w sprawie przysługuje zażalenie”. Sąd może ustanowić dla osoby, której postępowanie dotyczy bezpośrednio, adwokata z urzędu, nawet bez złożenia wniosku, jeżeli osoba ta ze względu na stan zdrowia psychicznego nie jest zdolna do złożenia wniosku, a sąd uzna udział adwokata w sprawie za potrzebny. Na podstawie art. 515 „sąd może, stosownie do okoliczności, przesłuchać świadków i biegłych bez przyrzeczenia oraz w nieobecności uczestników, może również zażądać od osób, które nie są uczestnikami, złożenia wyjaśnień na piśmie”.Po przeprowadzeniu postępowania sąd wyda postanowienie o potrzebie przyjęcia osoby chorej psychicznie do szpitala psychiatrycznego lub postanowienie o braku podstaw do przyjęcia do na podstawie dokonanych ustaleń postanowienie rozstrzygające sprawę co do istoty, sąd powinien zamieścić w sentencji postanowienia wyraźną wypowiedź potwierdzającą zasadność przyjęcia do szpitala psychiatrycznego. Gdyby się okazało, że przyjęcie było bezzasadne (nielegalne), w sentencji postanowienia rozstrzygającego sprawę winno się znaleźć stwierdzenie nakazujące wypisanie danej osoby ze szpitala, zgodnie z art. 27 ustawy. Postanowienie sądu orzekające konieczność umieszczenia w szpitalu psychiatrycznym osoby chorej bez jej zgody jest wykonalne dopiero po uprawomocnieniu się (Postanowienie SN z dnia 30 kwietnia 1997 r., III CKU 22/97). Od postanowienia sądu pierwszej instancji przysługuje apelacja (art. 518 w zw. z art. 42 Zapewnienie realizacji postanowienia sądowego o przyjęciu do szpitala psychiatrycznego należy do marszałka województwa. Jeżeli osoba psychicznie chora, wobec której wydano postanowienie o przyjęciu do szpitala psychiatrycznego, odmawia stawienia się w szpitalu psychiatrycznym lub w inny sposób utrudnia wykonanie tego postanowienia, sąd z urzędu lub na wniosek upoważnionego przez marszałka województwa lekarza psychiatry może zarządzić zatrzymanie i przymusowe doprowadzenie tej osoby do szpitala psychiatrycznego przez Policję. Okres pobytu tej osoby w szpitalu zależy od ustania przyczyny wydania przez sąd orzeczenia o jej przyjęciu (art. 35 ust. 1 i art. 36 ustawy: „o wypisaniu ze szpitala psychiatrycznego osoby przebywającej w tym szpitalu bez jej zgody postanawia ordynator, lekarz kierujący oddziałem, jeżeli uzna, że ustały przewidziane w niniejszej ustawie przyczyny przyjęcia i pobytu tej osoby w szpitalu psychiatrycznym bez jej zgody). Zgodnie z art. 96 pkt 9 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (tj. Dz. 2010 r. Nr 90, poz. 594 z późn. zm.) - uczestnicy nie mają obowiązku uiszczenia kosztów sądowych ( pkt 9 : ,,Nie mają obowiązku uiszczenia kosztów sądowych: strona w sprawach związanych z ochroną zdrowia psychicznego’’). Postępowanie nieprocesowe wpisuje się do : RNs lub Nsm. 3. Postępowanie przed sądem opiekuńczym dotyczące przyjęcia do szpitala bez zgody pacjenta - postępowanie w sprawie przyjęcia do szpitala psychiatrycznego w trybie nagłym ( z W przypadkach nagłych, osoba może być przyjęta do szpitala psychiatrycznego bez wcześniejszego uzyskania zgody sądu opiekuńczego, wówczas o taką zgodę sądu opiekuńczego zabiega się już w trakcie pobytu osoby w szpitalu (przypadki nagłe opisano wyżej, w p. I – i ZAWIADOMIENIE LUB WNIOSEK DO SĄDU OPIEKUŃCZEGO Sąd opiekuńczy wszczyna postępowanie dotyczące przyjęcia do szpitala psychiatrycznego osoby, na podstawie otrzymanego zawiadomienia ( ustawy). Osobą uprawnioną do jego złożenia jest kierownik szpitala (art. 23 ust. 4 niniejszej ustawy). Kierownik szpitala zawiadamia sąd opiekuńczy miejsca siedziby szpitala o przyjęciu w trybie nagłym osoby chorej psychicznie lub z zaburzeniami psychicznymi, w ciągu 72 godzin od chwili wskazuje jednocześnie, że zachowanie tej osoby zagraża jej życiu albo życiu lub zdrowiu innych osób lub też wskazuje na inne zaburzenia psychiczne. Sąd może też wszcząć to postępowanie na podstawie wniosku chorego lub jego przedstawiciela ustawowego, małżonka, krewnych w linii prostej, rodzeństwa bądź osoby sprawującej nad nim faktyczną opiekę albo z urzędu. Postępowanie sądu opiekuńczego wszczęte w trybie art. 25 ustawy, ma na celu kontrolę legalności przyjęcia i przebywania w szpitalu osoby z zaburzeniami psychicznymi, która nie wyraziła na to zgody. POSTĘPOWANIA W TRYBIE NAGŁYM (rozprawa przed sądem w szpitalu psychiatrycznym) Właściwym do rozpoznania sprawy jest jak wyżej wspomniano sąd opiekuńczy właściwy ze względu na miejsce siedziby szpitala. W ciągu 48 godzin od otrzymania zawiadomienia sędzia wizytujący szpital psychiatryczny wysłuchuje osobę przyjętą do szpitala. Sędzia zarządzi natychmiastowe wypisanie ze szpitala, jeśli stwierdzi, że pobyt tej osoby w szpitalu psychiatrycznym jest oczywiście bezzasadny, w przeciwnym razie rozprawa w sprawie przyjęcia do szpitala powinna odbyć się w ciągu 14 dni od dnia otrzymania zawiadomienia lub wpływu wniosku. Rozprawa może odbyć się w szpitalu, jeśli jest to podyktowane interesem chorego i przyjmuje się, taka powinna być praktyka sądowa w sytuacji, gdy pacjent nie może uczestniczyć w rozprawie w sądzie, mając na względzie ochronę jego praw. Osoba chora jest uczestnikiem postępowania sądowego z mocy prawa oraz na mocy zarządzenia sądowego może być doprowadzona na rozprawę celem wysłuchania. Sąd może ustanowić dla tej osoby adwokata z urzędu, jeśli jego udział w sprawie jest potrzebny (art. 48 Ustawa daje sądowi w tym zakresie swobodę jednak zapewnienie choremu pomocy zawodowego pełnomocnika jest wskazane, ponieważ daje mu możliwość czynnego udziału w postępowaniu sądowym. Przed wydaniem postanowienia sąd jest obowiązany uzyskać opinię jednego lub kilku lekarzy psychiatrów, natomiast nie może to być osoba, która uczestniczyła w podjęciu decyzji o przyjęciu do szpitala psychiatrycznego. Po przeprowadzeniu postępowania sąd wyda postanowienie zatwierdzające przyjęcie do szpitala psychiatrycznego lub postanowienie o braku podstaw do przyjęcia. Od postanowienia sądu pierwszej instancji przysługuje apelacja (art. 518 w zw. z art. 42 Zgodnie z ustawy o treści postanowienia w przedmiocie przyjęciaosoby przyjętej w trybie nagłym, sąd opiekuńczy zawiadamia niezwłocznie szpital, w którym ta osoba przebywa. Wrazie wydania postanowienia o braku podstaw do przyjęcia, szpital psychiatrycznyjest obowiązany wypisać tę osobę niezwłocznie po doręczeniu mu postanowieniasądu. Wydanie przez sąd opiekuńczy postanowienia stwierdzającego zasadność przyjęcia do szpitala oznacza więc, iż według sądu orzekającego zaistniały wszystkie przesłanki tam określone, tzn. stwierdzenie choroby psychicznej u osoby, której dotychczasowe zachowanie wskazuje na to, że z powodu tej choroby zagraża bezpośrednio własnemu życiu albo życiu lub zdrowiu innych. Autor : Mariusz Marek J. – Wydział Prawa i Komunikacji Społecznej WSUS w Poznaniu BIBLIOGRAFIA : Przymus w psychiatrii - regulacje i praktyka, Prawo i Medycyna 1999 Nr : Funkcjonowanie ustawy o ochronie zdrowia psychicznego, Monitor Prawniczy 1997 Nr ustawy o ochronie zdrowia psychicznego, Postępy Psychiatrii i Neurologii, 1995 Nr :Komentarz do ustawy o ochronie zdrowia psychicznego, Warszawa : Ustawa o ochronie zdrowia psychicznego. Komentarz, Warszawa w sprawach ochrony zdrowia psychicznego,Rejent 1996Nr : Postępowanie nieprocesowe, Warszawa : Realizacja prawa do sądu w postępowaniu cywilnym, Warszawa : Problematyka skuteczności i wykonalności orzeczeń sądu wydanych na podstawie ustawy o ochronie zdrowia psychicznego, Rejent 1998 Nr : Postępowanie nieprocesowe, Warszawa : Realizacja prawa do wysłuchania w postępowaniu nieprocesowym, Edukacja (z r.). z dnia 19 sierpnia 1994 r. o ochronie zdrowia psychicznego (tj. Dz. U. z 2011 r. Nr 231, poz. 1375). Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 23 listopada 1995r. regulujące szczegółowy sposób działania szpitala psychiatrycznego w sprawach przyjmowania oraz wypisywania ze szpitala psychiatrycznego (Dz. U. 1995r. Nr 150, Ważne telefony: W razie nagłego przypadku skontaktuj się z nami pod telefonem:SOR 85 74 50 747Centrala 85 74 50 501 Izba przyjęć planowych 85 74 50 758 ------------------------------------------------------- Jeśli spotkałeś się z nieprawidłowością lub nadużyciem finansowym w naszym szpitalu - koniecznie to zgłoś! antykorupcja@ Parking na terenie szpitala: Płatna strefa parkingowa - 1 godzina. 4,00 zł, - doba 25,00 zł, - zgubiony bilet lub jego brak 50,00 zł, - pierwsze 5 minut gratis Wjazd na parking. Pobierz bilet parkingowy. Parking opłacany jest przy wyjeździe przy bramie szlabanowej. Połączenia komunikacja miejska: linie ulica Marii Skłodowskiej Curie: 8, 10, 26 linie ulica Mazowiecka: 3, 6, 16, 17, 19, 104, 3N, Kontakt: Uniwersytecki Dziecięcy Szpital Kliniczny im. L. Zamenhofa 15-274 Białystok ul. Jerzego Waszyngtona 17 e-mail: sekretariat@ administracja: telefon: (85) 7450501 fax: (85) 7421838

sms do chorego w szpitalu